Dear Writers, இத்தளத்தில் எழுத விரும்புகிறவர்கள், [email protected] என்ற மின்னஞ்சலில் தொடர்பு கொள்ளவும்.

Episode 6 - Unai Theendum Alaiyaay Naane

Advertisement

அங்கே ராகினியை கட்டிக்கொண்டு நேத்ரா நிற்க அவர்களை இழுத்து நிறுத்தியவர்கள்,
“என்னமோ பாத்து பன்னெண்டு வருஷம் ஆனா மாதிரி ரொம்பத்தான் பாயற?. அடக்கி வாசிங்கடி. இப்போ விஷயத்துக்கு வாங்க...” பொரிந்தாள் வனமலர்.

அதற்குள் ராகினி ரிஷியை பற்றி கூறியிருக்க இருவரும் என்னவென கேட்கும் போது,
“ஒண்ணும் வேலைக்காகிற விஷயம் எதுவும் இல்லை.நம்ம சுமங்கலி மேம் பையன் தான் இந்த கட்டுமரம்...” என நேத்ரா கூற.

“ஹ்ம் இதை தெரிஞ்சு நீ என்ன செய்ய போற?...”

“எல்லாம் ஒரு பொதுஅறிவை வளர்த்துக்கத்தான் அமேஸான்...” கண்சிமிட்டி ஒரு புன்னகை வேறு நேத்ராவிடம்.

“நல்லா வளர்க்கற போ...” ராகினி சொல்ல,

“எதுக்கு இந்த தேவையில்லாத வேலை நேத்ரா? அவர் வந்த நாளே நம்மளை முறைச்சுட்டார்...” ரோஷிணி கவலையாக,

“பெரிய அவர். சும்மா இரு ரோஷி. இதை இப்படியே சும்மா விட்டா நம்ம கெத்து இந்த காலேஜ்ல என்னாகறது?...” ராகினியின் பேச்சில் அவளை முறைத்த ரோஷி,

“உங்களை வச்சுக்கிட்டு ஆணிகூட புடுங்க முடியாதுடி. இதுல இவளை எங்க அடக்க?...” நேத்ராவை கை காண்பித்து ரோஷிணி கூற,

“ஆமா எப்ப பாத்தாலும் கட்டைய போடறது. ப்ச்...” ராகினி முணங்க அவளை கண்டுகொள்ளாமல் நேத்ராவிடம் திரும்பிய ரோஷிணி,

“மகாராணிக்கு என்ன யோசனை?...”

“ஐடியா. பேசாம காவேரியை கட்டுமரத்துக்கு திருப்பி பாய்ச்சினா என்னவாம்?...” கைகளை சொடுக்கிட்டு குதூகலமாக நேத்ரா மொழிந்தாள்.

காவேரி யார் என்றே மற்றவர்களுக்கு தெரியவில்லை. திருதிருவென முழித்து புரியாத பாவனையை முகத்தில் காட்ட தலையில் அடித்துக்கொண்ட நேத்ரா,

“விடிய விடிய கதை கேட்டு காக்கமுட்டை படத்துக்கு கண்ணதாசன் பாட்டு அவார்ட் வாங்கினார்ன்ற கதையாகிபோச்சே?...” என எரிச்சலாக கூறியவள்,

“எத்தனை தடவை சொல்லிருப்பேன் என்னோட கனவை பத்தி. அவளை எப்டி மறப்பீங்க? அவளாலதான நான் பழத்தை பாத்து பழம் கட்டுமரமாகி...” தலையை தாங்கி கோவம் போல் அமர்ந்துகொண்டாள்.

“பழத்தை பாத்ததுக்கு காரணம் அவளா? இவளை மொத்துங்கடி...” மூவரும் நேத்ராவை நடுவில் விட்டு ரவுண்டு கட்ட அடிபாடிகளுடன் கூட இடிபாடும் சேர நேத்ராவை மொத்திவிட்டனர்.

“போய்ட்டு அவர்கிட்ட பேசி ஒரு அரைமணி நேரம் இருக்குமா? ஊர் வம்பை உலக்கையில போட்டு இடிச்சு வாய்ல மென்னுட்டு வந்துட்டு அந்த பொண்ணையா காரணம் சொல்ற?...”

ரோஷிணி நேத்ராவின் கன்னத்தில் இடிக்க அவ்விடம் சிவந்துவிட்டது. கொஞ்சம் அதிகமாகத்தான் அடித்துவிட்டோமோ என பதறி,

“அச்சோ செல்லக்குட்டி சாரிடா. சாரி. ரொம்ப அடிச்சுட்டோமோ? சாரி, சாரி...”

நேத்ராவை கட்டிக்கொண்டு ரோஷிணி கொஞ்ச காதில் புகைவராத பார்த்த ராகினியும், வனமலரும் கப்பலே கவுந்துடுச்சு நமக்கென்ன? அவர்களும் சேர்ந்து கட்டி உருள அவர்களை விட்டு எழுந்த நேத்ரா,

“லூசுகளா பூரிக்கு மாவு பிசையிறது போல பிசஞ்சுட்டு சாரியம் சாரி. நான் என் ரூம்க்கு போறேன்...” வேண்டுமென்றே முறுக்கிக்கொள்ள மீண்டும் ஒரு கேன்சல் கொஞ்சல் சமாதானம்.

கவித்துவமான ஒரு நட்பை பெற்ற நால்வருமே நட்பிற்கு புது இலக்கணம் படைத்தனர். தாயாய், மகளாய், சகோதரியாய், ஆசானாய் வழிகாட்டியாய் என அவர்களுக்குள் அனைத்து உறவுகளையும் உள்ளடக்கி இருந்தனர்.

“போதும் போதும். ஓவரா இருக்கு உங்க கொஞ்சல். அந்த பொண்ணு அவ்வளோ அழகு தெரியுமா? செம பிகர். இந்த கட்டுமரத்துக்கு தான் கொஞ்சமும் ரசனையே இல்லை...” நேத்ரா சலித்துக்கொள்ள,

“இதுக்கும் நீ சொல்றதுக்கும் என்னடி சம்பந்தம்?...”

“அட அமேஸான் , காதல்னா சும்மாவா? அது ஒரு தனி உலகம். காதலிக்கிறவங்க அவங்க லவ்வர்கிட்டதான் அதிகமான கான்சன்ட்ரேஷன் வச்சுப்பாங்க. மைண்ட் ஃபுல்லா செம்ம பீலிங்க்ல இருப்பாங்க...”

“நேத்ரா இந்த விளக்கம் எனக்கு தேவையா?...” ராகினி

“இரு கூழ்வண்டி, அவசரப்படாத. கட்டுமரம் கான்சன்ட்ரேஷன் காவேரி ஆத்துப்பக்கம் போய்ட்டா நமக்கு டென்ஷனே இல்லைல. திரும்பவும் இந்த காலேஜ்ல நம்ம ராஜ்ஜியம் தான்...” சுடிதார் காலரை தூக்கி பெருமையாக சிரிக்க,

“நீ எக்ஸ்ட்ரீம்க்கு திங்க் பன்ற நேத்ரா. இது நமக்கு தேவையில்லாத வேலை. வேண்டாம் விட்டுட்டு...” ரோஷிணி எச்சரிக்க,

“அவர் மட்டும் ஓவர் ரூல்ஸ் கொண்டுவரலாமா நமக்கு. ஒரு ப்ரைவேசியே இல்லாம. மூச்சு முட்டுது. சுமங்கலி மேம் கூட இந்தளவுக்கு ஸ்ட்ரிக்ட் கிடையாது. அப்போலாம் காலேஜ் ஒழுங்கா நடக்காம தலைகீழாவா நடந்துச்சு...”

“அதானே. சூப்பர்ப்பா...” வனமலர் கைதட்டி ரோஷிணியிடம் கடும் முறைப்பை இலவசமாக வாங்கிக்கொண்டாள்.

ரிஷி கல்லூரி பொறுப்பை எடுத்ததில் இருந்து அதிகப்படியான கட்டுப்பாடுகள் மிகையான கெடுபிடிகள் என மாணவர்கள் முதல் பணியாளர்கள் வரை அனைவருக்குமே கொஞ்சம் சிரமமாக தன இருந்தது.

மற்றவர்களுக்கே அப்படியென்றால் இருக்கின்ற கட்டுப்பாடுகளையே தவிடுபொடியாக்க தவிக்கும் நேத்ராவின் துறுதுறுப்புக்கு கடிவாளமிடுவதை ரிஷி செய்ய நினைத்தால் பொறுமை காப்பாளா? பொங்கியேவிட்டாள்.

“இது ரொம்ப ஓவர் நேத்ரா. இது அவரோட காலேஜ். அவங்க இதை இன்னும் முன்னேத்தனும்னு நினைக்கிறதுல என்ன தப்பு?...” ரோஷிணி ரிஷிக்கு பரிந்து பேச,

“என்ன வக்காலத்து வாய்க்கால தாண்டுது? அடங்கு. எனக்கு ஓவர் ரூல்ஸ் போடற யாரா இருந்தாலும் அது ஒசாமா பின்லேடன் தான்...” சிலிர்த்தெழுந்தாள் நேத்ரா.

“என்னமும் பண்ணித்தொலை. நான் லைப்ரரி கிளம்பறேன்...” ரோஷிணி கிளம்ப,

“வா அமேஸான், நாம கொட்டிக்க போலாம். சோறுதான் முக்கியம்...” ராகமாய்.

நேத்ரா கூறிய பாவனையில் வாசல் வரை சென்ற ரோஷிணியே சிரிப்பை அடக்கமுடியாமல் திரும்பி வந்து நேத்ரா முதுகில் மொத்தினாள்.

“எப்போ பாரு விளையாட்டு இவளுக்கு...” அனைவருமே வாய்விட்டு சிரிக்க அவ்விடமே ரம்யமாய் மாறிப்போனது.
அந்த சுகந்தமான சூழ்நிலையை கலைப்பது போல் நேத்ராவின் மொபைல் சிணுங்கியது.

பார்த்தவள் முகம் கோபத்தை தத்தெடுக்க மொபைலை அனைத்து தூர வீசி எறிந்தாள்.

யாரும் எதுவும் பேசவில்லை. சில நொடி அமைதிக்கு பின் ரோஷிணியே மற்றவர்களை அழைத்துக்கொண்டு கிளம்பிவிட கொஞ்சம் மனநிலை மாறியது நேத்ராவிற்குள்.

--------------------------------------------------------------------------------
பத்து நாட்கள் கழித்து, ஹாஸ்டல் ரூமில் மிதமான இசையில் ஒலித்த ஒரு பாடலுக்கு நேத்ராவின் அட்டகாசமான ஆட்டத்துடன் கச்சேரி களைகட்டியது.

ராகினியும் வனமலரும் விசில் அடிப்பது போல பாவனை செய்ய ரோஷிணி சப்தமே கைதட்டினாள். ஒருமணிநேரம் இப்படியே ஆடலுடன் பாடலும் சேர்த்து பட்டையை கிளப்பியபடி இருந்தனர்.

சடாரென கதவு திறக்கும் ஓசையில் திரும்பி பார்க்க வார்டன் யசோதா மூக்குகண்ணாடியை சரிசெய்தபடி இவர்களை மிதப்பாக பார்த்து வைக்க நேத்ராவின் முகம் அலுப்பாக மாறியது.

“போயும் போயும் நீதானா?...” என்பதை போல கண்டுகொள்ளாமல் திரும்பி நிற்க யசோதைக்கு பற்றிக்கொண்டு வந்தது.

“இரு உன்னை இன்னைக்கு மொத்தமா சேர்த்து வச்சு கவனிச்சுக்கறேன்...” எனும் பார்வை பார்க்க,

“என்ன செய்வாய் என்னை? பிரின்ஸிபால் மேம்கிட்ட தானே போய் கம்ப்ளைன்ட் செய்வீங்க. அதுக்கு பின்னால நான் பார்த்துப்பேன்...” நேத்ராவின் பார்வை பதிலடி கொடுத்தது.

அதில் யசோதையின் முகம் கறுக்க விளைவு நேத்ரா தன் தோழிகளுடன் ரிஷியின் முன்னால் நின்றாள்.
“இதற்கு தானே காத்திருந்தேன். வாடி வா வச்சிக்கறேன் உன்னை...” ரிஷியின் பார்வையில் தெரிந்த அக்னியில் நேத்ராவின் முதுகுவடம் ஜில்லிட்டது.

அலை தீண்டும்...
Nice
 
Top